Mikrobiologia - pytania ze skryptu

Kalinka

1. Jakie warunki musi spełniać podłoże, aby było dobrą pożywką dla drobn.?
Podłoże musi posiadać odpowiedni skład żeby spełniać optymalne warunki dla rozwoju mikroorganizmów-odpowiednie źródła węgla, azotu, siarki, fosforu, makro i mikroelementy, odpowiednia pH i ciśnienie osmotyczne, musi być klarowne i sterylne, pozbawione wszelkich mikroorganizmów.

2. Rodzaje pożywek stosowanych do hodowli mikroorganizmów oraz metody ich sterylizacji.
-ze względu na charakter chemiczny : naturalne, półsyntetyczne, syntetyczne
-ze względu na wymagania pokarmowe : proste, złożone
-ze względu na cel pożywki : elektywne, selektywne
Metody sterylizacji : pasteryzacja, tyndalizacja, sterylizacja w autoklawach

3. Jak jałowi się szkło laboratoryjne?
Szkło laboratoryjne jałowi się wysoką temperaturą i suchym powietrzem : 180s C /1h, 160s C/2h

4.Co to jest hodowla mikroorganizmów i jak się ja prowadzi
Hodowla mikroorganizmów jest to badanie mające na celu charakterystykę ilościową i jakościową mikroorganizmów oraz określenie ich roli i aktywności w środowisku. Wykonuje się ją bezpośrednio w środowisku np. poprzez obserwacje mikroskopowe specjalnie wybarwionych preparatów oraz pomiary aktywności poszczególnych grup fizjologicznych, lub pośrednio wyodrębniając drobnoustroje ze środowiska i badając je w czystych hodowlach laboratoryjnych.

5. Metody hodowli drobnoustrojów
-metoda rozsiewu- odrobinę materiału mikrobiologicznego rozprowadza się ezą po powierzchni płytki.
-metoda płytek lanych- rozcieńczony materiał badany miesza się z rozpuszczoną pożywka agarową na płytkach
-metoda wysiewu powierzchniowego(płytek tartych)- niewielką ilość rozcieńczonego materiału pipetą nanosi się na zestaloną pożywkę w płytce i rozprowadza szklaną głaszczką po całej powierzchni pożywki.
-metoda miana- oznaczenie liczebności mikroorganizmów z zastosowaniem pożywki płynnej w której obserwuje się wzrost drobnoustrojów na podstawie zmętnienia pożywki.

6. Co to jest kolonia bakterii ?
- kolonia nazywamy widoczne gołym okiem skupiska komórek jednego gatunku drobnoustrojów powstałe w wyniku podziału jednej komórki na podłożu stałym.

7. W jaki sposób można obliczyć ile mikroorganizmów znajduje się w 1g gleby(kompostu) lub w 1 cm3 wody?
-za pomocą metody wysiewu rozcieńczeń która polega na pobraniu próbki reprezentatywnej gleby tzn. takiej która będzie ja najlepiej charakteryzowała pod względem mikrobiologicznym. Z badanego obszaru pobiera się szereg(10-20) małych próbek z warstwy powierzchniowej(5-20 cm) gleby i łączy się je w jedną 1-2 kg próbkę. Glebę pobiera się do zamykanych słoików, impregnowanych worków lub worków plastykowych. Glebę dokładnie się przesiewa przez sita o 2mm oczkach. Z tak uśrednionej próbki do wysiewu pobiera soe 10 g gleby, którą miesza się z 90 ml jałowej wody, płynu fizjologicznego lub akaroidu. Z pierwszego rozcieńczenia sterylnymi pipetami wykonuje się dalsze rozcieńczenia dziesiętne w zależności od spodziewanej liczby drobn. Wybrane ostatnie rozcieńczenia gleby SA materiałem do wysiewu. Po jednym mililitrze każdego z rozcieńczeń wysiewa się do 3-5 jałowych płytek Petriego. Do płytek wlewa się następnie upłynnioną i ostudzoną do 40-47s C pożywkę agarową i dokładnie miesza z zawiesina drobn. glebowych. Bakterie wysiewa się na ubogą pożywkę naturalną o pH około 7, a dla grzybów bogatszą o pH 5,5 zawierającą antybiotyki ograniczające wzrost bakterii oraz róż bengalski ograniczający wzrost grzybów szybko rosnących. Po wymaganym okresie hodowli liczy się kolonie drobn. na wszystkich płytkach z tym samym rozcieńczeniem gleby i podaje się średnią liczbę kolonii. Wyniki przelicza się na 1 g suchej masy. Najmniejszy błąd w obliczeniach popełnia się wtedy, gdy glebe rozcieńczymy tak, że na płytce rośnie 30-150 kolonii bakterii i 20-50 koloni grzybów.

8. Jakie drobn. występują najczęściej w powietrzu ?
- w powietrzu zanieczyszczonym pyłami pochodzenia roślinnego przeważają przede wszystkim pałeczki G-, laseczki, promieniowce i pleśnie. W czasie prac żniwnych tak zwane „grzyby polowe” z rodzaju Cladosporium i Alternaria także Erwinia herbicola. W powietrzu licznie występują gronkowce i maczugowce.

9. Jakie metody mikrobiologiczne stosuje się dla określenia liczebności drobnoustrojów w powietrzu?
- jest to metoda sedymentacyjna Kocha która polega na wystawieniu w badanym pomieszczeniu otwartych na kilka minut płytek Petriego z agarową pożywką bulionową, na której rosną przede wszystkim bakterie oraz płytki z pożywką brzęczkowo-agarową, sprzyjającą rozwojowi grzybów. W czasie ekspozycji drobn. z powietrza osadzają się na powierzchni pożywki.

10. Jakie metody mikrobiologiczne stosuje się dla oceny przydatności wody do picia?
-za pomocą filtrów membranowych: 100 ml wody filtrujemy przez sterylny filtr membranowy następnie inkubujemy go w temp 35s C i wykładamy na pożywkę Endoles i inkubujemy przez 24 godz. W temp 35s C.
-miano Coli jest to najmniejsza objętość badanej wody w której stwierdzono obecność komórek Escherischa Coli. Im miano niższe tym woda bardziej zanieczyszczona fekaliami i odchodami zwierzęcymi.

11. Dlaczego przy licznym występowaniu pałeczek okrężnicy ( E.coli) woda jest niezdatna do picia ?
- stwierdzenie w wodzie obecności pałeczki okrężnicy (E.coli) (typowy przedstawiciel mikroflory przewodu pokarmowego ludzi i zwierząt) świadczy o zanieczyszczeniu wody fekaliami oraz nasuwa podejrzenie występowania w wodzie innych bakterii chorobotwórczych Salmonella (pałeczki duru) Shigella (pałeczka czerwonki).

12. Rodzaje preparatów mikroskopowych.
- przyżyciowe tzw. mokre służą do obserwacji większych mikroorganizmów- grzybów.
- utrwalone i zabarwione służą do obserwacji bakterii ze względu na ich małe rozmiary.

13. Technika sporządzania preparatów przyżyciowych oraz trwałych barwionych.
- preparat przyżyciowy: na szkiełko przedmiotowe nanosi się kroplę zawiesiny komórek drobnoustrojów lub drobina masy komórek do kropli wody. Następnie preparat przykrywa się szkiełkiem nakrywkowym opuszczając je ukośnie tak aby nie powstały pod nim pęcherzyki powietrza. Nadmiar wody należy zebrać skrawkiem bibuły.
- preparat trwały barwiony: rozmaz wykonujemy rozprowadzając pobrany materiał cienką warstwą na powierzchni odtłuszczonego szkiełka przedmiotowego. Preparat suszymy na powietrzu. Utrwalenie preparatu otrzymujemy przez 3 krotne przeprowadzenia szkiełka( w pozycji ukośnej rozmazem do góry) przez płomień palnika. Utrwalenie ma na celu zabicie komórek i przytwierdzenie ich do szkiełka, co chroni je przed zmyciem w trakcie barwienia.

14. W jakim celu stosuje się barwienie metodą prostą a w jakim złożoną ?
- metoda prosta (jeden barwnik) pozwala zaobserwować kształty komórek , ich układ a także możemy określić wielkość komórek.
- metoda złożona (przypadek Gramma) pozwala określić 2 typy komórek bakteryjnych: gram+ z grubą warstwą mureny zatrzymują kompleks fioletu krystalicznego i jodu przez co pod mikroskopem są fioletowe. Gram – z cienką warstwą mureny nie zatrzymują kompleksu barwników podczas wypłukiwania alkoholem. W tej metodzie stosujemy 2 barwniki.

15. Podstawowe kształty bakterii.
- kuliste– ziarniaki, dwoinki, paciorkowce, gronkowce
- cylindryczne– laseczka, pałeczka
- spiralne- przecinkowce, śrubowce

16. Na czym polega zasada barwienia metodą Gramma ?
- polega na zastosowaniu dwóch lub większej liczby barwników oraz roztworów związków chemicznych, które działają utrwalająco lub odbarwiająco.
1) utrwalony rozmaz barwi się fioletem krystalicznym 2 min.
2) zlewa się fiolet i zalewa płynem Lugola na 2 min
3) przemywa alkoholem etylowym(aż do odbarwienia) po czym spłukuje się wodą
4) dobarwia rozcieńczonym roztworem fuksyny przez 2 min i ponownie spłukuje wodą.

17. Jakie formy przetrwalne wytwarzają bakterie ?
: przetrwalniki(endospory)- występują u bakterii właściwych z grupy laseczek tlenowych z rodzaju Bacillus i beztlenowych z rodzaju Clostridium. Zadaniem przetrwalników jest przetrwanie w niekorzystnych warunkach środowiska, mogą przetrwać w wysokiej temperaturze.
: cysty- wytwarzane przez niektóre bakterie właściwe. Są one mniej odporne na wysoka temperaturę niż przetrwalniki, jednak bardziej tolerancyjne niż formy wegetatywne bakterii.

18. Czym charakteryzują się grzyby pod względem morfologicznym ?
- są to organizmy eukariotyczne, ściany zbudowane z chityny z domieszką glukanu lub celulozy, nie zawierają barwinków fotosyntetyzujących, tlenowce których ciało stanowi plecha składająca się ze strzępek rozgałęziających się wierzchołkowato.

19. Jakie są sposoby rozmnażania drożdży ?
- jednokomórkowe grzyby nie tworzące strzępek rozmnażają się na ogół przez pączkowanie i podział komórek tzw. drożdże rozszczepkowe. Generatywnie rozmnażają się mniej liczne gatunki, tworzące w komórce zarodniki workowe (ascospory) zaliczane do workowców.

20. Jakie cechy bierze się pod uwagę przy określanie rodzajów i gatunków grzybów ?
- cechami diagnostycznymi przy określaniu rodzajów i gatunków grzybów jest budowa grzybni i sposób rozmnażania. Najprostszym sposobem rozmnażania wegetatywnego jest podział komórek lub pączkowanie cechujące drożdże. Powszechna formą rozmnażania grzybów jest zarodnikowanie. Zarodniki mogą być tworzone w procesie bezpłciowym i płciowym. Grzyby, u których nie stwierdzono rozmnażania płciowego zaliczane są do grzybów niedoskonałych.

21. Co to są chlamydospory ?
- grubościenne zarodniki o funkcji przetrwanej. Jeśli te formy produkują grzyby chorobotwórcze dla roślin to utrudnia to ich zwalczanie gdyż mogą one przetrwać długi czas poza organizmem gospodarza.

22. Wpływ temperatury na drobnoustroje.
- temperatura ma duży wpływ na rozwój drobnoustrojów. Każdy gatunek ma swój zakres optymalny. Jeśli temperatura spadnie poniżej minimum powoduje to zahamowanie wzrostu nie powodując śmierci komórek. Natomiast temperatury wysokie(powyżej max) działają bakteriobójczo wywołując denaturacje białek strukturalnych enzymatycznych. Temperatury panujące w środowiskach naturalnych powodują kształtowanie się zespołów mikroorganizmów(średnie temp.- mezofile, wysokie temp.- termofile, niskie temp.- psychrofile)
Drobnoustroje w pewnym zakresie mogą zmieniać temperaturę środowiska.

23. Jakie znaczenie dla mikroorganizmów ma odczyn środowiska w którym się znajdują ?
- odczyn środowiska jest czynnikiem selekcjonującym naturalne zespoły mikroorganizmów, czego przykładem może być dominacja grzybów w glebach kwaśnych lub innych siedliskach o niskim pH oraz dominacja bakterii w glebach o odczynie zbliżonym do obojętnego lub alkalicznym.

24. Wpływ wilgotności gleby na aktywność mikroorganizmów i kierunek procesów w środowisku.
- woda stanowi jeden z najważniejszych czynników w życiu drobnoustrojów, jest bowiem składnikiem budulcowym oraz ośrodkiem którym przebiegają wszystkie reakcje chemiczne i enzymatyczne. W związku z tym brak wody powoduje zahamowanie procesów mikrobiologicznych. W naturalnych środowiskach np. w glebie pełne nasycenie wodą powoduje wyparcie powietrza z przestworów glebowych, co z kolei wywołuje reakcje drobnoustrojów na korzyść mikroaerofili i beztlenowców.

25. Co to są antybiotyki i jak działają na drobnoustroje ?
- antybiotyki są to substancje wytworzone przez liczne drobnoustroje glebowe działają hamująco lub niszcząco na inne mikroorganizmy. Wiele antybiotyków uszkadza strukturę komórek, hamuję syntezę ściany lub błony cytoplazmatycznej, inne interferują z reakcjami włączonymi w procesy energetyczne lub syntezę białek.

26. W jaki sposób można się przekonać, że drobnoustroje są uzdolnione do rozkładu pestycydów i wykorzystywania ich jako źródła węgla lub azotu ?
- pestycydy- grupa związków organicznych i nieorganicznych stanowiących substancje aktywne preparatów chemicznej ochrony roślin. Rozkład pestycydów w glebie może zachodzić na drodze chemicznej, lecz głównie przyczyniają się do tego mikroorganizmy zasiedlające glebę. Syntetyczne preparaty organiczne mogą być niekiedy wykorzystywane przez drobnoustroje jako źródła węgla i azotu.

27. Uzdolnienia mikroorganizmów do rozkładu skrobi
Skrobia jest wielocukrem, zbudowana jest z glukozy. Mikroorganizmy mają zdolności do rozkładu skrobi. Można to zaobserwować wykonując doświadczenie, wykładając fragmenty warzyw, gleby czy osadu ściekowego na pożywkę selektywną zawierającą skrobie jako jedyne źródło węgla i energii. Po zalaniu płynem Lugola, skrobia barwi się na kolor granatowy, a w okół wyłożonych fragmentów widać nie zabarwione obszary co świadczy o braku skrobi, a więc i o wzroście drobnoustrojów amylolitycznych, które rozłożyły skrobię. Skrobia hydrolizowana jest przez enzymy typu alfa i beta-amylazy, rozkładana jest do dekstryn a następnie do glukozy

28.Opisać metodę określania zdolności bakterii do rozkładu celulozy w warunkach laboratoryjnych
Rozkład celulozy jest utrudniony przez fakt, że powiązana jest wiązaniami wodorowymi i siłami Van der Waalsa i jest w formie krystalicznej. Stosując pożywkę selektywną zawierającą celulozę jako jedyne źródło węgla i energii celuloza zostaje rozłożona przez mikroorganizmy celulolityczne przy pomocy celulaz do celobiozy a następnie do glukozy.

29/30. Gdzie występują pektyny i jakie są produkty ich mikrobiologicznego rozkładu / Jak udowodnić ze w danym środowisku występują mikroorganizmy uzdolnione do rozkładu pektyn
*Pektyny rozkładane są przez liazy pektynianowe (poligalakturanowa, pektynoesteraza). Pektyny rozkładają się w warunkach tlenowych i beztlenowych. W warunkach tlenowych na pożywce zawierającej pektyny jako jedyne źródło węgla. Występuje wzrost grzyba Aspergillus niger. W warunkach beztlenowych na drodze fermentacji masłowej przy udziale bakterii Clostridum wydziela się kwas masłowy o charakterystycznym zapachu.
*Pektyny występują w szczątkach roślin, są rozkładane dzięki liazom pektynianowym. Enzymy pektynolityczne wydzielane przez patogeny, powodujące więdnięcie roślin rozszczepiają substancje pektynowe komórek parenchymatycznych, otaczających wiązki przewodzące. Pod wpływem pektyno-esterazy wytwarza się kwas poligalakturonowy, który przenikając do naczyń tworzy w nich nierozpuszczalne pektyniany wapnia zatykające wiązki przewodzące. Wynikiem całkowitego utlenienia jest CO2, H2O i energia chemiczna magazynowana w związkach energetycznych

31.Podział mikroorganizmów w zależności od ich stosunku do tlenu
tlenowe, względnie beztlenowe, bezwzględnie beztlenowe
Względne beztlenowce(drożdże Sacharomyces, bakterie denitryfikacyjne) mogą zmieniać sposób oddychania w zależności od środowiska, w warunkach tlenowych wykorzystują tlen jako akceptor wodoru, w warunkach beztlenowych zastępują go innym akceptorem. Dla bezwzględnych beztlenowców tlen jest toksyczny i w jego obecności nie mogą się rozwijać.
Stosunek mikroorganizmów do tlenu określamy poprzez obserwację wzrostu na pożywkach półpłynnych: tlenowe rosną na powierzchni pożywki, względne beztlenowce w całej objętości pożywki a bezwzględne beztlenowce w głębi słupka pożywki

32.Od czego zależy intensywność wydzielania CO2 przez glebę
Intensywność wydzielania CO2 przez glebę zależy od rodzaju gleby i ilości mikroorganizmów w niej występujących. Gleba żyzna wydziela większe ilości CO2, gdyż posiada dużą ilość substancji organicznej i zarazem więcej mikroorganizmów, które ja przetwarzają i w wyniku tego prowadzą do wydzielania CO2

33 Funkcja dehydrogenazy i sposób jej wykrywania w komórkach drobnoustrojów
.Dehydrogenaza jest enzymem który odszczepia wodór i elektrony od substratu, który jest dalej przekazywany do akceptorów. Dehydrogenaze można wykryć w komórkach drobnoustrojów przeprowadzając doświadczenie, które polega na dodaniu błękitu metylenowego, który odbarwia się przyjmując wodory od dehydrogenazy, do próbówki z hodowlą bakterii oraz do próbówki jałowej z pożywką. Błękit należy dokładnie wymieszać z zawartością i inkubować w temp 37-40 stopni. Błękit metylenowy nie odbarwia się w próbówce kontrolnej, gdyż nie zaszczepiona jest ona bakteriami, a więc nie posiada dehydrogenazy.

34.Jakie drobnoustroje przeprowadzają właściwą fermentacje mlekową
Właściwą fermentacje mlekowa przeprowadzają tylko te bakterie które co najmniej połowę końcowych metabolitów wydzielają w postaci kwasu mlekowego. Właściwe bakterie mlekowe są G+ i reprezentują 2 grupy morfologiczne: ziarniaki(dwoinki, paciorkowce) i pałeczki. Bakterie te są auksotrofami, czyli mają duże wymagania pokarmowe.

35.Co oznacza termin rzekoma fermentacja mlekowa
Obok bakterii właściwej fermentacji mlekowej, wyróżnia się także bakterie fermentacji pseudomlekowej (Eschericha coli, mikrokoki), które przeprowadzają rzekomą fermentacje mlekową. Charakteryzuje się ona tym, że kwas mlekowy jest tylko jednym z produktów, a ponadto powstaje CO2, kwas octowy, alkohol etylowy i inne

36Co to jest proteoliza, jak praktycznie można przekonać się ze w glebie lub nawozach organicznych występują mikroorganizmy przeprowadzające ten proces
.Proteoliza jest to zdolność bakterii i grzybów glebowych do rozkładu białek. Mikroorganizmy proteolityczne można wyodrębnić ze środowiska i obserwować ich działalność stosując pożywkę wybiórczą zawierającą białko (żelatynę) jako jedyne źródło energii, węgla i azotu. Płytkę zawierającą pożywkę ze wzrostem drobnoustrojów należy zalać odczynnikiem Fraziera, a po kilku minutach zlać go i zaobserwować pojawienie się przezroczystych stref wokół wzrostu mikroorganizmów. Wielkość tych stref świadczy o różnej aktywności proteolitycznej mikroorganizmów. Strefa rozłożonej żelatyny świadczy o obecności mikroorganizmów rozkładających białka.

37.Na czym polega proces desulfurylacji, np. aminokwasów siarkowych
Desulfurylacja aminokwasów siarkowych (cystyny, cysteiny, metioniny) polega na rozkładzie tychże aminokwasów, w czasie tego rozkładu zostaje wydzielony NH3, oraz pod wpływem desulfurylaz odszczepieniu ulega grupa S-H i uwalnia się siarczek wodoru H2S

38Wyjaśnic role mikroorganizmów w procesie amonifikacji
.Mikroorganizmy uzdolnione do przeprowadzania procesu amonifikacji aminokwasów i amidów można wyodrębnić z różnych środowisk (gleba, obornik, produkty spożywcze), stosując pożywki z tymi substratami. W wyniku dezaminacji substratu część azotu amoniakalnego jest pobierana przez drobnoustroje na budowę białka, a część zostaje wydzielona do środowiska i przechodzi w sole amonowe.. Ilość wydzielonego azotu amoniakalnego zależy w dużej mierze od tego, czy drobnoustroje znajdują w środowisku, poza organiczna substancja azotowa, inne łatwiej przyswajalne źródła węgla i energii.

39. Uzasadnic ze od stosunku C/N zależy ilość N-NH4+, uwolnionego w procesie amonifikacji
Od stosunku C/N zależy ilość uwalnianego N-NH4+. Jeżeli stosunek C/N jest szeroki (C/N>30) to amonifikatory zbiałczą większą część azotu i tylko niewielka ilość zostanie uwolniona do środowiska, natomiast gdy stosunek C/N będzie wąski (C/N <10) nasili się proces mineralizacji i dużo N-NH4+ nagromadzi się w podłożu.

40 Jakim przemianom mikrobiologicznym może ulegać azot amonowy w glebie
a)nitryfikacja-proces mikrobiologicznego utleniania amoniaku do azotanów, prowadzony przez bakterie nitryfikacyjne, prowadzony w 2 etapach i przeprowadzany przez 2 grupy bakterii: nitroso i nitro
b)denitryfikacja-proces mikrobiologicznej redukcji azotanów do azotynów, amoniaku, tlenku azotu i azotu wolnego. Proces ten związany jest z oddychaniem bakterii w warunkach beztlenowych lub przy ograniczonym dostępie tlenu.
*właściwa(całkowita)-zachodzi w warunkach beztlenowych i prowadzi do powstawania N2O i N2
*częściowa-przeprowadzana przez drobnoustroje w warunkach ograniczonego dostępu tlenu, azotany pełnią w tym procesie rolę dodatkowego akceptora wodoru i przy udziale swoistych reduktaz są redukowane do azotynów i amoniaku
c)zbiałczanie- pobieranie N-NO3- do budowy własnych białek, proces charakterystyczny dla bakterii, promieniowców i grzybów

41.Scharakteryzowac proces nitryfikacji(mikroorganizmy i warunki)
Nitryfikacja-proces mikrobiologicznego utleniania amoniaku do azotanów, prowadzony przez bakterie nitryfikacyjne, prowadzony w 2 etapach i przeprowadzany przez 2 grupy bakterii: nitroso i nitro. Nitryfikatory są autotrofami które czerpią węgiel z CO2, a energię doi procesów biosyntezy z utleniania zredukowanych mineralnych związków azotu. Grupa nitroso utlenia N-NH4+ do N-NO2- , natomiast nitro utlenia N-NO2- do N-NO3-
Nitryfikatory, aby uzyskać energię do syntezy składników komórkowych utlenia znaczne ilości N-NH4+ i N-NO2-. Nasilenie działalności tych bakterii zależy od odczynu gleby, zawartości CO2 i O2 w powietrzu glebowym i temperatury. Zjawisko to może występować w glebach o słabym kompleksie sorpcyjnym. Nitryfikatory są wybitnymi tlenowcami i rozwijają się najlepiej w glebach o pH 6,8-8.

42.W jaki sposób w warunkach laboratoryjnych można przekonać się, że w glebie występują mikroorganizmy uzdolnione do przeprowadzania nitryfikacji
Nitryfikacja zachodzi w dwóch etapach przeprowadzanych przez 2 grupy bakterii: Nitroso które utleniają jony amonowe do azotynów(II) i bakterie nitro utleniające azotyny(II) do azotanów(III). Za pomocą reakcji barwnych wykrywamy obecność jonów amonowych azotynów i azotanów. W pożywce zaszczepionej drobnoustrojami glebowymi wykryto dużą ilość substratu jak i produktów czyli azotanów i azotynów. Wykazuje to na to, że drobnoustroje glebowe przeprowadzają intensywnie proces nitryfikacji.

43. jakim przemianom może ulegać azot amonowy w glebie
Patrz 40

44. W jaki sposób można określić w laboratorium zdolność bakterii do przeprowadzania procesu denitryfikacji
Żeby określić zdolność bakterii do przeprowadzania procesu denitryfikacji należy w pożywkach pohodowlanych bakterii i w pożywce kontrolnej przeprowadzić reakcje barwne na obecność azotanów, azotynów i jonów amonowych. W pożywkach zaszczepionych drobnoustrojami glebowymi lub z wody proces denitryfikacji zachodzi ponieważ drobnoustroje denitryfikacyjne zawierają pełny kompleks reduktaz:azotanową, azotynową i hydroksylaminy. W pożywce kontrolnej nie wykrywa się obecności azotynów oraz jonów amonowych więc proces denitryfikacji nie zachodzi, podłoże nie zostało zaszczepione drobnoustrojami.

45.Jakie drobnoustroje wiążą azot atmosferyczny
Wśród drobnoustrojów wiążących azot są bakterie samożywne i cudzożywne, tlenowe i beztlenowe, wolno żyjące i symbiotyczne. Wspólną ich cechą jest zdolność do syntetyzowania nitrogenazy wchodzącej w skład układu współdziałających enzymów.

46Scharakteryzować wolno żyjące asymilatory N2
.a)tlenowe asymilatory azotu z rodzajów Azotobacter, Azotomonas, Pseudomonas i Arthrobacter, towarzysza im tzw. asymilatory oligonitrofilne- zdolne do wykorzystywania niewielkich ilości związanego azotu
b) beztlenowe asymilatory z rodzaju Clostridium. Jako materiał energetyczny bakterie te mogą wykorzystywać węglowodory złożone, które po hydrolizie są w warunkach beztlenowych fermentowane w procesie fermentacji masłowej

47.Na czym polega symbioza Rhizobium i Bradyrhizobium z roślinami motylkowymi
Do rodzaju Rhizobium należą bakteria współżyjące m.in. z grochem, koniczyna, wyką, lucerną. Bakterie z rodzaju Bradyrhizobium współżyją z soja i łubinem. Bytując w glebie bakterie symbiotycznie nie wiążą azotu atmosferycznego, korzystając z organicznych i mineralnych związków azotowych. W formie wegetatywnej, w jakiej występują w glebie i na pożywkach, rożne gatunki bakterii symbiotycznych maja zbliżony kształt pałeczek. Po wniknięciu do korzeni roślin w miejscu rozwoju, którymi są narośla korzeniowe (brodawki), część komórek przekształca się w tzw. formy bakteroidalne. Są to komórki na ogół większe, o bardzo zmienionym kształcie, niezdolne do rozmnażania. Nie tylko kształt bakteroidów , ale również budowa i rozmieszczenie narośli korzeniowych są charakterystyczne dla rożnych rodzajów roślin motylkowatych współżyjących z odpowiednim mikrosymbiontem. W czasie aktywnej symbiozy narośla korzeniowe charakteryzuje często silne różowe zabarwienie związane z obecnością tzw. leghemoglobiny, związku hemowego utrzymującego odpowiedni potencjał redox dla funkcjonowania nitrogenazy.

48.Podać różnice morfologiczne i fizjologiczne miedzy forma bakteryjną Rhizobium (bakterią żyjącą w glebie) a formą bakterioidalną występującą w naroślach korzeniowych
Formy bakteroidalne są większe, o bardziej zmienionym kształcie niż formy bakteryjne Rhizobium. Formy bakteroidalne są niezdolne do rozmnażania w przeciwieństwie do form bakteryjnych. Forma bakteryjna Rhizobium jest pałeczkowata, a formy bakteroidalne laseczkowatą.